Pierwsza zasada dynamiki Newtona

Na początku sądzono, że naturalnym stanem ciał jest spoczynek. Taki pogląd wynikał z obserwacji ruchu ciał na Ziemi wskazujących na to, że ciała, którym nadano prędkość, po pewnym czasie zatrzymują się. Przyjęto, że ruch jest tylko stanem czasowym, który jest wymuszony działaniem sił zewnętrznych. Arystoteles uważał, że aby utrzymać ciało w ruchu jednostajnym prostoliniowym, konieczna jest siła. Ten pogląd został przyjęty przez naukę i przetrwał około dwa tysiąclecia, aż do XVII w.

Galileusz jako pierwszy zrozumiał, że jeżeli usunąć przeszkody ruchu, to zniknie potrzeba podtrzymywania ruchu przez jakąkolwiek siłę. Ruch jednostajny prostoliniowy się będzie odbywać sam przez się, bez żadnej pomocy z zewnątrz.
No więc, co będzie się działo z ruchem ciała, gdy usuniemy wszystkie oddziaływania z innymi ciałami?
Jeśli weźmiemy, przykładowo, wózek toczący się po piasku, wkrótce się zatrzyma. Jeśli wózek położymy na gładkim podłożu, ruch będzie trwał zdecydowanie dłużej. Jeżeli jeszcze zmniejszymy tarcie, np. przez posmarowanie osi kół, wózek będzie poruszał się znacznie dłużej.
Gdy usuniemy wszystkie opory ruchu, wtedy wózek poruszać się będzie dowolnie długo ruchem bezwładnym. W ten sposób Galileusz doszedł do swojej  idei bezwładnego ruchu ciał.

Izaak Newton, żyjący na przełomie XVII i XVIII w. przejął i rozwinął ideę Galileusza. Zagadnienie ruchu ciał ujął w swoim prawie bezwładności (lub inercji) jako pierwszą zasadę dynamiki, która brzmi:

Każde ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym, dopóki działanie innych ciał nie zmusi go do zmiany tego stanu.

Siła bezwładności to siła zawsze skierowana przeciwnie do siły działającej na układ. Przyspieszenie a, z jakim porusza się ciało względem układu ma taką samą wartość jak przyspieszenie całego układu a_0.

Siła bezwładności. Obrazek ze strony http://www.fizykon.org/dynamika/dyn_sila_bezwladnosci.htm

Układy fizyczne w których spełniona jest I zasada dynamiki nazywamy układami inercjalnymi – bezwładnościowymi (np. stół, klasa, blok). Tu wszystkie zjawiska przebiegają tak samo. Układy fizyczne w których nie jest spełniona I zasada dynamiki nazywamy układami nie inercjalnymi (np. wszystkie układy poruszające się ruchami zmiennymi). Tu układy poruszają się względem siebie ze stałą prędkością.

Wszystkie informacje pochodzą z podręcznika M. Kozielskiego "Fizyka i astronomia"