Galileusz wykazał, że siła nie jest potrzebna do podtrzymania ruchu jednostajnego ciała po linii prostej. Newton ujął to w postaci prawa bezwładności jako pierwszą zasadę dynamiki. Newton poszedł dalej, stwierdzając, że:
siła nie jest potrzebna do podtrzymania ruchu jednostajnego i prostoliniowego,
ale jest konieczna do zmiany wektora prędkości ciała.
Żadna zmiana prędkości nie zajdzie, jeżeli nie zadziała na ciało siła. Innymi słowy, siła działająca na ciało wywołuje zmianę prędkości, czyli nadaje mu przyspieszenie.
siła nie jest potrzebna do podtrzymania ruchu jednostajnego i prostoliniowego,
ale jest konieczna do zmiany wektora prędkości ciała.
Żadna zmiana prędkości nie zajdzie, jeżeli nie zadziała na ciało siła. Innymi słowy, siła działająca na ciało wywołuje zmianę prędkości, czyli nadaje mu przyspieszenie.
Druga zasada dynamiki wyraża się wzorem
Słownie
Jeżeli na ciało działa stała niezrównoważona siła, to porusza się ona ruchem zmiennym z przyspieszeniem lub opóźnieniem wprost proporcjonalnym do działającej siły, a odwrotnie proporcjonalnej do masy ciała.
Samochód hamuje i uzyskuje opóźnienie a na skutek działania siły hamowania F = ma.
(z podr."Fizyka i astronomia" M. Kozielskiego)
Prawo to sprawdza się we wszystkich zjawiskach mechanicznych makroskopowych i mikroskopowych na Ziemi i w Kosmosie. Jedynie dla bardzo dużych prędkości, zbliżonych do prędkości światła wzór ten ulega modyfikacji wynikającej z teorii względności Einsteina.
Wzór pozwala na zdefiniowanie jednostki siły, którą na część Newtona nazwano niutonem. Jeden niuton jest to siła, która ciało o masie 1kg nadaje przyśpieszenie 1m/s2
Wszystkie informacje pochodzą z podręcznika M. Kozielskiego "Fizyka i astronomia"
